Οι άγιοι αυτοί ζούσαν κατά τους καιρούς του Μαξιμιανού και ήταν συστρατιώτες και συγγενείς του αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος, καταγόμενοι από τη χώρα των Καππαδοκών. Οδηγήθηκαν λοιπόν ενώπιον του Ασκληπιοδότη του ηγεμόνα λόγω της πίστης τους στον Χριστό και κτυπήθηκαν σκληρά. Τον δε άγιο Ευτρόπιο τον πλήγωσαν στο στόμα, διότι εξύβρισε τον ηγεμόνα. Εκεί στο μαρτύριο οι μεν δήμιοι εξαντλήθηκαν λόγω της δύναμης που κατέβαλαν για τα βασανιστήρια, οι δε μάρτυρες έγιναν υγιείς, λόγω της παρουσίας σ’ αυτούς του Κυρίου και του ενδόξου μάρτυρος Θεοδώρου. Επειδή λοιπόν από την παραδοξότητα αυτή πολλοί πίστεψαν στον Χριστό, δέχονται τον θάνατο με ξίφος. Ο ηγεμόνας τότε άλλαξε στάση και επιχείρησε με κολακείες να μεταθέσει από την πίστη του Χριστού τον άγιο Κλεόνικο, δηλαδή πότε με υποσχέσεις και πότε με δωρεές. Ο άγιος βεβαίως όχι μόνο δεν χαλάρωσε και δεν κάμφθηκε καθόλου, αλλά αντίθετα δυναμώνοντας και οργιζόμενος καταγέλασε την ανοησία του ηγεμόνα και καταχλεύασε την ασθένεια των ειδώλων. Γι’ αυτό και την ώρα που επιτελείτο θυσία σ’ αυτά , έριξε κάτω με την προσευχή του το ξόανο της Άρτεμης. Τότε οι ειδωλολάτρες έκαψαν πίσσα και άσφαλτο σε τρεις λέβητες, και τα έχυσαν πάνω στους μάρτυρες. Και αυτοί μεν διαφυλάχτηκαν αλώβητοι, οι δε υπηρέτες των ειδώλων καταφλέχτηκαν. Έπειτα σταυρώνονται ο Κλεόνικος και ο Ευτρόπιος και έτσι τελειώθηκαν. Ο δε άγιος Βασιλίσκος ρίχτηκε στη φυλακή, και μετά από κάποιο χρόνο, και αυτός τελειώθηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου