Ὑπάρχει ἕνα Παντοκρατορινό
Κελλί στήν Καψάλα, πού τιμᾶται στό ὄνομα τοῦ ἁγίου Τύχωνος τοῦ Ζαντόσκ. ῾Ο
Γέροντας τῆς καλύβης, Ρῶσσος στήν καταγωγή, ἦταν πανηγυριστής. ῎Ηθελε δηλαδή νά
κάνη λαμπρά πανήγυρη μέ κόσμο πολύ καί μεγαλοπρέπειες. ᾽Επειδή ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου
Τύχωνος δέν εἶναι πολύ γνωστή, δέν πήγαιναν πολλοί πατέρες στήν πανήγυρη τῆς καλύβης.
Γι᾽ αὐτό σκέφτηκε ἁπλά ὁ Γέροντας νά ἀλλάξη τόν ῞Αγιο. Πῆγε στό Μοναστήρι,
κανόνισε τό τυπικό μέρος καί ἔγραψε στό ὁμόλογο ὅτι τό ᾽Εκκλησάκι τοῦ Κελλιοῦ
του τιμᾶται στήν τάδε μεγάλη ἑορτή. Τό βράδυ ὅμως βλέπει ὁ Γέροντας τόν ἅγιο
Τύχων λυπημένο νά φεύγη ἀπό τό καλύβι. Τρέχει, τόν προλαβαίνει καί τόν ρωτάει:
- Τί ἔχεις, ῞Αγιε τοῦ Θεοῦ,
καί εἶσαι ἔτσι κατηφής;
- Τί νά ἔχω, ἀπαντᾶ ὁ ἅγιος
Τύχων, πού εἶχα καί ἐγώ ἕνα καλυβάκι ἐδῶ καί τώρα μέ διώχνουν.
᾽Αμέσως ὁ Γέροντας
συγκλονίστηκε καί τήν ἄλλη μέρα πῆγε στό Μοναστήρι, ξαναγύρισε πάλι τό ὁμόλογο
καί ἐπανέφερε τόν ῞Αγιο τοῦ κελλιοῦ του.
(᾽Από τό βιβλίο ῾ΑΠΟ ΤΗΝ
ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ ΑΓΙΟΡΕΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ’ )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου